Arabuluculuk

Arabuluculuk, tarafların, bir veya daha fazla arabulucunun yardımıyla bir anlaşmaya varmak için ihtilaflı meseleler üzerinde görüşme yaptıkları bir uyuşmazlık çözüm sürecini ifade eder. Arabuluculuk, üçüncü bir kişinin tarafları bir araya getirerek müzakere edebilmelerini sağladığı, aralarındaki iletişimi kolaylaştırdığı, çözüme ilişkin karar verme yetkisinin taraflarda kaldığı, sürece ilişkin tavsiye veya karar verme yetkisinin ise üçüncü kişide olduğu bir yapılandırılmış uyuşmazlık çözüm sürecidir. Arabuluculuğun temel amacı, mahkemelerin yoğunluğunu azaltmak değil, taraflar arasındaki iletişimsizliği arabuluculuk eğitimi almış profesyoneller yardımıyla gidermektir. Kanun, arabuluculuğu, uzmanlık eğitimi almış olan tarafsız ve bağımsız bir üçüncü kişinin katılımıyla ve ihtiyari olarak yürütülen uyuşmazlık çözüm yöntemi olarak tanımlamaktadır. Arabuluculukta tarafların menfaatleri ön plana çıkar ve uyuşmazlığın çözümünde tarafların ihtiyaçlarına ve güç ilişkilerine özel bir çözüm yolu geliştirmelerine izin verilir. Arabulucu, taraflar arasında iletişimi kolaylaştırarak ve tarafları doğru anlayarak çözüme ulaşmalarına yardımcı olur. Süreç, tarafların serbest iradesine dayanır ve gizlilik ilkesiyle yürütülür. Arabuluculuk, dava şartı olduğu haller dışında gönüllülük esasına dayanır. Ancak bazı uyuşmazlık türleri için arabuluculuğa başvurulması dava şartı olarak belirlenmiştir. Arabuluculuk faaliyeti tek bir arabulucu veya eş arabulucular tarafından yürütülebilir. Süreç genellikle beş aşamalı bir yöntemle işler ve arabulucu, tarafların anlaşmasını sağlamaya çalışır. Arabuluculuk süreci olumlu sonuçlanabilir veya sonuçlanmayabilir. Olumsuz sonuçlanması durumunda, arabulucu, taraf ilişkilerinin korunması veya daha fazla bozulmaması için çaba gösterir. Taraflar, süreci tekrar deneyebilir veya farklı uyuşmazlık çözüm yöntemlerine başvurabilirler.